Artykuły

W jaki sposób wspomagać dzieci w rozwoju podczas spacerów i pobytu na świeżym powietrzu?

Zabawy rozwijające orientację w przestrzeni

a)Poszukiwacze skarbów

W tej zabawie zadaniem dziecka jest, odnaleźć, ukryty przez rodzica „skarb”, korzystając z dawanych mu słownych instrukcji, jak do niego dojść. Rolę skarbu pełnić może cokolwiek – na przykład szyszka, piórko, piłka lub foremka do zabaw w piaskownicy. Można go dziecku pokazać jeszcze przed rozpoczęciem zabawy, tak, aby dokładnie zdawało sobie sprawę z tego, czego ma szukać. „Skarbem” może być także jakaś drobna niespodzianka, na przykład batonik lub nowy numer lubianego przez dziecko czasopisma. Oto przykłady instrukcji, jakie można dawać dziecku:

- idź prosto

- zawróć

- zrób trzy kroki do przodu

- stop

- zatrzymaj się obok fontanny

- skręć w prawo/w lewo

- za ławką/przed ławką skręć w prawo/w lewo

- spójrz do góry/ na dół

- wejdź na drabinkę

- wejdź do piaskownicy

- zajrzyj pod ławkę itp.

Zabawa ta, poza rozwijaniem orientacji w przestrzeni, jest także doskonałym treningiem koncentracji uwagi. Jej walory kształcące zostaną spotęgowane wówczas gdy zachęcimy dziecko, by i ono ukryło przed nami „skarb” a następnie postarało się nas do niego zaprowadzić.

b)Tor przeszkód

Najłatwiej zorganizować go w ogrodzie, ale przy odrobinie kreatywności i dobrych chęci można go także zbudować w parku lub w lesie. Oto pomysły na to, jak mogą wyglądać poszczególne z jego odcinków:

- ścieżka powstała poprzez równoległe w stosunku do siebie ułożenie dwóch kawałków sznurka lub skakanek. Dziecko może po niej, na przykład: zwyczajnie iść prosto, skakać na jednej nodze, iść z wysokim podnoszeniem kolan, iść z uderzaniem stopami o pośladki. Na trasie ścieżki, w odpowiednich odstępach, postawić można także kilka dość lekkich przedmiotów, na przykład pustych plastikowych butelek. Zadaniem dziecka będzie wówczas ostrożne pokonanie ścieżki, tak, aby nie przewrócić żadnej z nich;

- kawałek sznurka położonego na ziemi lub trawie (prosto lub na kształt węża). Dziecko może iść po nim noga za nogą z ramionami rozłożonym na boki. Może także pokonać ten odcinek drogi, skacząc obunóż z jednej strony sznurka na drugą;

- kawałek sznurka rozwieszony pomiędzy dwoma drzewami. Dziecko, schyla się i przechodzi pod sznurkiem, tak, aby go nie dotknąć. Można postawić przed nim także inne zadanie – ostrożnego przejścia nad sznurkiem;

- ustawiony na trasie toru przeszkód stolik ogrodowy, na tyle wysoki, żeby dziecko mogło pod nim przejść na czworakach;

- kilka podłużnych patyków, ułożonych równo jeden przy drugim prostopadle do trasy toru przeszkód. Zadaniem dziecka jest przez nie przeskoczyć;

- kilka kół narysowanych patykiem na piasku lub ziemi, jedno za drugim, w niewielkiej odległości od siebie. Dziecko skacze obunóż z jednego koła do drugiego. Zamiast z koła do koła dziecko może przeskakiwać przez szczebelki narysowanej patykiem drabinki.

- ogrodowe krzesło, duże wiaderko do zabaw w piaskownicy, duży kamień lub inny obiekt, który należy obejść dookoła. Może to być zarówno jeden z etapów toru przeszkód, jak i miejsce, które należy obejść, a następnie zawrócić – pokonać tor przeszkód raz jeszcze - od końca do początku;

- kopczyk z szyszek, które należy wrzucić do położonego kawałek dalej tekturowego pudełka lub którymi należy celować w pień, rosnącego opodal drzewa. Świetnie sprawdzi się jako ostatnie z zadań;

- duża piłka i puste plastikowe butelki, spełniające role kręgli. Kolejny z pomysłów na zakończenie toru przeszkód.

Należy pokazać dziecku, w jak sposób trzeba pokonać tor przeszkód, a także przeprowadzić je przez niego, gdy pokonuje go po raz pierwszy, a następnie podpowiadać, gdy samodzielnie pokonuje wyznaczoną trasę (Idź prosto/ Przeskakuj z jednej strony skakanki na drugą/ Schyl się i przejdź pod sznurkiem itp.). Wędrowanie po torze przeszkód sprzyja kształtowaniu orientacji w przestrzeni oraz rozwijaniu sprawności ruchowej. Dziecko będzie ponadto usprawniało myślenie i rozwijało kreatywność, jeżeli zaangażujemy je w zaprojektowanie trasy do pokonania.